Kinderen helpen bij verlies

Kinderen en verlies is een combinatie die we in onze samenleving maar moeilijk kunnen aanvaarden. Dat kinderen de pijn van het overlijden van een dierbaar iemand moeten meemaken willen we hen ’t liefst besparen. Daarom houden we hen er vaak zo lang mogelijk bij weg en proberen we het verlies zachter en lichter te maken. Dit boek geeft een echter een andere kijk op kinderen en verlies. Door eerlijk tegen hen te zijn en hen erbij te betrekken geef je juist ruimte voor hun verdriet en breng je de boodschap dat ze erop kunnen vertrouwen dat je eerlijk bent.

Voor ouders, leerkrachten, familieleden en hulpverleners. Voor jou als je kinderen hebt of in je omgeving hebt. Verlies ligt altijd op de loer en met dit boek ben je in staat om een belangrijke rol te vervullen wanneer kinderen te maken krijgen met verlies.

Ons oordeel in beeld

Opbouw van het boek

Duidelijke opzet voor verschillende leeftijdscategorieën. Ook heel fijn dat er een apart hoofdstuk in zit voor tieners en adolescenten. Een uitgebreid laatste hoofdstuk met veel adviezen. Ook voor scholen en gezondheidszorg. De auteur geeft veel voorbeelden uit zijn praktijk waardoor theorie en praktijk direct aan elkaar worden gekoppeld.

Ik vind het allergrootste pluspunt aan dit boek dat het – nuchter en toch warm – beschrijft hoe je kinderen tot steun kunt zijn wanneer zij met verlies te maken krijgen. Ook de zware onderwerpen als zelfdoding gaat de auteur niet uit de weg. Door zijn manier van schrijven wordt het niet zwaarder dan het al is. Ik vond het zelf een enorme geruststelling dat je kinderen ‘gewoon’ kunt meenemen in het proces van ziekte, sterven en rouw. Je hoeft (juist niet) iets voor hen achter te houden omdat het hen anders beschadigd. Dat geeft veel vertrouwen aan iedereen die dicht bij een kind staat dat met verlies te maken krijgt.

Minpunt is dat het boek soms in herhaling valt en je op een bepaald moment de boodschap wel begrepen hebt. Het kan dan wat belerend overkomen en storend zijn. Ook gaat de auteur er vanuit dat je als volwassene kunt omgaan met ziekte en verlies. Hij pleit voor veel openheid naar kinderen. Als volwassene moet je dat wel kunnen om die houding ook naar kinderen aan te nemen. Mijn ervaring is dat het daar juist wringt. De auteur zou daar meer aandacht voor kunnen hebben aan het begin van het boek.

Desalniettemin is het een van mijn favoriete boeken. En hoewel ik het al meermalen gelezen heb, blader ik er nog vaak doorheen en biedt het elke keer weer nieuwe inzichten.

WEtenschappelijke onderbouwing

Het boek is geschreven door Manu Keirse. Hij is klinisch psycholoog, emeritus hoogleraar aan de faculteit geneeskunde van de Katholieke Universiteit Leuven en specialist op het gebied van rouw in België en Nederland. Zijn boeken en lezingen en interviews worden veel gelezen en bezocht. In het boek verwijst hij regelmatig naar wetenschappelijke artikelen, die ook opgenomen zijn in een bronvermelding.

Hoe dit hulpboek te gebruiken?

Het boek leent zich uitsteken om in stukken te lezen en om er de hoofdstukken uit te halen die voor jou relevant zijn. Vanzelf ben je ongetwijfeld geïnspireerd om door te lezen want de schrijfstijl is laagdrempelig en de auteur geeft veel voorbeelden die het lezen plezierig maken. Ik raad het boek vaak aan professionals aan: docenten, decanen, leerlingbegeleiders op scholen, huisartsen en praktijkondersteuners. Uiteindelijk kan iedereen vertrouwenspersoon zijn voor een kind in rouw en dan is het een heel fijn en prettig leesbaar boek.